Są tylko dwa takie miejsca w Polsce – jedno na krakowskich Bielanach, a drugie w wielkopolskim Bieniszewie, 8 km na północny zachód od Konina. W tej niewielkiej osadzie, ukrytej wśród lasów dawnej Puszczy Bieniszewskiej na wzniesieniu zwanym Sowią Górą, znajduje się Kościół Klasztorny Kamedułów.

Historia kamedułów w tym miejscu rozpoczęła się w 1663 roku. Wtedy to spod Krakowa przybyli pierwsi mnisi, a kasztelan inowrocławski, Wojciech Kadzidłowski, podarował im okoliczne tereny i ufundował pierwsze, drewniane zabudowania. Istniejący do dzisiaj murowany klasztor powstał dopiero w połowie XVIII wieku, w stylu barokowym. Pierwotne wyposażenie kościoła uległo całkowitemu zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Zrekonstruowano ażurowy, rokokowy ołtarz główny, a w nim umieszczono kopię cudowny obrazu Matki Boskiej Pocieszenia.Na szczególną uwagę wewnątrz kościoła zasługują polichromie Joannesa Petriego z 2. poł. XVIII wieku, znajdujące się w kapitularzu oraz rokokowe malowidła w zakrystii, które przedstawiają polskie eremy kamedulskie. Warto również zajść do podziemi jednej z bocznych naw, aby zobaczyć krypty zmarłych zakonników.

Zakon Kamedułów jest zakonem o jednej z najsurowszych reguł, łączącej elementy życia wspólnotowego i pustelniczego. Powszechnymi praktykami zakonników są milczenie, samotność, asceza i nieutrzymywanie kontaktów ze światem zewnętrznym. Ich dzień zaczyna się o 3.45 wspólną modlitwą brewiarzową, a następnie biegnie niespiesznym rytmem modlitw, pracy, kontemplacji i posiłków. Nie wolno im słuchać radia, oglądać telewizji czy też spożywać mięsa. Podobnie jak pustelnicy w dawnych czasach, zakonnicy noszą długie brody i golą głowy. Ich strój zakonny stanowi biały habit z kapturem, szkaplerzem i płóciennym pasem. Tylko pięć razy w roku zakonnicy opuszczają klasztor na wspólny spacer, a po śmierci są chowani bez trumny w niszach katakumb w podziemiach kościoła.

Ze względu na surową regułę, w dzień powszedni na dziedziniec klasztoru i do kościoła mogą wejść tylko mężczyźni. Kobiety są wpuszczane na teren klasztoru tylko w niedziele, na msze święte o 10.30. Trzy razy w roku klasztor jest otwierany dla wszystkich: poniedziałek po niedzieli Zesłania Ducha Świętego, 2 lipca – w rocznicę powrotu pustelników do klasztoru oraz 8 września, w święto Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Odbywa się wtedy uroczysty odpust, w czasie którego można odwiedzić nawet teren klauzury.